Οδυσσέας Ανδρούτσος σε γράμμα του προς τον Θεόδωρο Νέγρη, Φαναριώτη πολιτικό και Προέδρο του «Αρείου Πάγου»

Απολαυστικός, όπως πάντα, Οδυσσέας Ανδρούτσος σε γράμμα του προς τον Θεόδωρο Νέγρη, Φαναριώτη πολιτικό και Προέδρο του «Αρείου Πάγου» της Ανατολικής Χέρσου Ελλάδος στα πρώτα χρόνια της Επανάστασης, λόγω της συνήθους καταστροφικής εμπλοκής του θεσμού στα στρατιωτικά πράγματα της περιοχής.

Αποσπάσματα της επιστολής:

« Αδελφέ του ήλιου, εξάδελφε της σελήνης, χαμερπές και ουτιδανόν ανθρωπάριον Θεόδωρε Νέγρη .

Δεν λείπω να βάλω πρώτον κατά πρόσωπον τα καμώματά σου, και έπειτα να τα διακηρύξω εις το γένος των Ελλήνων, και ιδού κάμνω την αρχήν.

Εσύ είσαι εκείνος όπου αφάνισες το γένος όσον εδυνήθης, εσύ μ’ όλας σου τας τεχνουργίας έκαμες να κατατρέξη ο εις τον άλλον. Εξεύρω, αυθεντεύσας εσύ, όχι μόνον εζήτησες τοσάκις να σηκώσης την ζωήν του οσίου και αγαθού Υψηλάντη, παρά και όλων των αξίων ανδρών του γένους, εσύ εζήτησες να χάσης διόλου το όνομα τούτου του σεβασμίου και αυτό το απέδειξες από το κρέμισμα της σημαίας του, τας καταφρονήσεις των εδικών του και του ιδίου και από αναξίους όπου έκραξες και τους έδωσες υποσχέσεις, και άλλους έστειλες εις υπουργήματα δια να έβγουν από παράδες.

Ο ίδιος είσαι εκείνος όπου εγώ σε γνωρίζω από την Πόλιν, όταν εζητούσες να μάθης την αιτίαν και πόθεν πηγάζει η υπόθεσις της ελευθερίας. Ενθυμείσαι πολλά καλά όπου ήθελε να σου σηκωθή η ζωή σου η βρωμερά εκείνη, και σου εχαρίσθη με τους όρκους σου, εστάθης εσύ ο αίτιος της αλώσεως του φρουρίου της Κορίνθου, δια να πάρης τα χίλια γρόσια, εσύ έγινες η αιτία να σύρη η δουλειά του Ναυπλίου οπίσω· εσύ είχες φορέσει καβάδι δια να πας εις την Φράντζια και ο τύραννος σ’ έστειλε τάζοντάς σε αυθεντίαν, δια να προδώσης το γένος σου· εσύ, εάν το ενθυμάσαι οποίον δόλιον οργανισμόν έκαμες του Αρείου Πάγου και πόσην χαμερπή ψυχήν έδειξες δια την πατρίδα, τα τζιράκια σου, οι ψευδοσυνήγοροι λέγω, θέλουν να βαστούν τυραννικώς την εξουσίαν όπου δεν έχουν.

… … Ο τόπος έχει το δικαίωμα της εκλογής ή με το κιτάπι σου; Αγκαλά αυτοί παίρνουν…… το χακίμι και το παράδειγμα από σένα, όπου χωρίς πρόεδρον, χωρίς το σώμα της Βουλής, κάνετε τον βεκίλ μινίστρον, αποφασίζετε, προβιβάζετε, πράγματα όλα ευτελή και βιαστικά, τάχα οι Έλληνες είναι τόσον Μπογδάνοι και Βλάχοι και δεν παρατηρούν το κάθε κάμωμά σας. Κομπάζεις τον Θάνον με την αντιπροεδρίαν, λέγοντάς του ότι εσύ είσαι εκείνος όπου δεν αρπάζεις, τρώγων το εφιόνι σου, έχων την παλλακίδαν σου, μ’ όλον τούτο από το άλλο μέρος τον λέγεις ισχυρογνώμονα, κούφον, ανόητον, μία χαλιμά.

… … Νέγρη, οπού θέλει ειπεί μαυροπρόσωπε, αν είσαι καλός, διατί δεν πηγαίνεις εις Τριπολιτζάν, όπου το κέντρον, ο πρόεδρος και η σεβαστή γερουσία, παρά κάθεσαι εις μίαν εξορίαν όπου να τεχνεύεσαι τας πανουργίας σου, να γράφης ψευδολογίας, ο καιρός σου και τα ψεύματά σου έπαυσαν, έχεις τον οργανισμόν του γένους και τα δύο έγγραφα συμφωνητικά και όλα τα άλλα, ετοιμάσου να δώσης εις κάθε πράξιν λογαριασμόν και απόδειξιν, και μ’ αυτά τα ψευδοφαναριώτικά σου δεν μας ξεγελάς, ότι ο Κωλέττης είναι Βλαχορουμάνος και η πατρίδα του δεν τον γνωρίζει δι’ άλλο ει μη ιατρόν, και όταν ήλθεν, ήτον δια τα τέλη του Αληπασά σταλμένος και μεν είναι η ζωή του και αι πράξεις του γνωσταί, πώς όμως εγελάστηκαν οι Μοραΐται, απορώ.

Νέγρη, ενθυμάσαι όταν έκανες μουσαβερέν, ή κάμωμεν να χαθή το όνομα του Υψηλάντη, να προβιβάσωμεν ολίγον τον Μαυροκορδάτον, τώρα μεταχειριζόμεθα τους Μοραΐτας και έπειτα, όταν λάβωμεν την ισχύν, αλλάζομεν τους καπεταναίους, μένουν και τα πολιτικά και τα στρατιωτικά εδικά μας, χωρίς να στοχασθής ότι οι Έλληνες με το σάρωμα θέλει σας κυνηγήσουν, και να δοξάσουν τους ενάρετους και εκείνους οπού εφάνησαν πατριώται.

Νέγρη, το τέρας της φύσεως, ανδράποδον των χριστιανών και συνάμα των Ελλήνων, τουρκολάτρη, εσύ εμπόδιζες κάθε καλόν του γένους με κάθε μηχανήν, δια να προχωρούν οι Τούρκοι. Τι εστοχάσθης τους Έλληνας; Βλάχους; Μωρέ δεν εντρέπεσαι με τα γράμματά σου πάσης ξηροκαμπίας οπού γράφεις, δεν έρχεσαι εις αίσθησιν, μα ο άγιος Θεός γνωρίζει τους σκοπούς σου· και δια να σε κάμη παίγνιον, σου εσήκωσεν το κριτικόν, και εσύ εστοχάσθης ότι είσαι αλήθεια ο αδελφός του ηλίου και της σελήνης αξάδελφος.

Τον Υψηλάντη εκατηγορούσες ότι εγράφετο πληρεξούσιος, εσύ τόσα κολοκύθια τα σέρνεις. Σε αφήνω με αυτά και όταν σμίξωμεν εις την συνέλευσιν, θέλει σε τα ειπώ καλύτερα εις όλους τους αδελφούς και μ’ επιτηδειότητα, ότι ψευδοδιπλωματικήν φαναριώτικην, φαναρί-τακημί, δεν εδιδάχθην , ούτε γράμματα από τον πατέρα μου, σπαθί και τουφέκι και αλήθεια να λέγω και τα παλαιά σου κακά (που) τα ηξεύρουν πολλοί , και σχεδόν όλοι οι πατριώται, έχουν να γίνουν φανερά εις τους Έλληνας.

Κύριος οίδε τι ψεύματα έχεις γράψει εις την Ευρώπην καθώς και άλλοτε, τα οποία η θεία δίκη θέλει μας τα φανερώσει. Υγίαινε δια να λάβη ο κόσμος από εσένα τον προδότην το χάκι του.

1822 Δεκεμβρίου 18.

Ο πατριώτης

Οδυσσεύς Ανδρούτζος

Αρχιστρατηγος Ελλάδος»