Κοκκινη κλωστη δεμενη
στην ανεμη τυλιγμενη..
δωσ’της κλωτσο να γυρισει…
η ιστορια να αρχινισει…
μια φορα και εναν καιρο..
με σκεψη απ’τον Δημιουργο..
δυναμεις που φτιαχτηκανε..
και με το φως ενωθηκανε..
εγεννησαν το νερο..
το γνησιο, το καθαρο…
το νερο ειχε εντολη..
να αναλαβει αποστολη…
μεσα του ειχε μυστικα..
αληθινα συμπαντικα..
επρεπε να’ρθει στην γη…
ο ανθρωπος για να το πιει…
οποιος το’πινε θυμοταν..
οτι απ’τα αστρα καταγοταν..
το νερο ηθελε να δωσει..
την ουρανια την γνωση…
ολοι ηταν ευτιχισμενοι..
και η γνωση σ’ολους μοιρασμενη…
δεν ητανε απλο νερο..
το ειχαν και για γιατρικο..
οποιος αρρωστος πονουσε..
το νερο τον βοηθουσε…
καποιοι ομως το ζηλέψαν…
το νερο και το μαγέψαν….
το μολυναν κανονικα…
του ‘καναν χιλια μαγικα…
και απο τοτε το νερο…
δεν ειναι πλεον καθαρο…
δεν σου δινει πια την γνωση..
και αν πονας δεν θα σε σωσει…
ειναι νερο υπνωτισμενο…
και απ’τον κοσμο ξεχασμενο…
καποιοι ομως που ειχαν θαρρος…
πηραν στις πλατες τους το βαρος….
πηγαν το νερο να βρουνε…
και τα μαγια να λυθουνε…
σε θαλασσες πηγες ρυακια…
ειπαν αφυπνισης λογακια…
λευτερωσαν το νερο..
κι ειναι παλι καθαρο…
παλι μας μοιραζει γνωση…
και υγεια θα μας δωσει…
σαν παιδι και εσυ καλο…
να προσεχεις το νερο…
και αυτο με την σειρα του…
θα σου πει τα μυστικα του….
Παυλακη Μαριλενα
