ΤΟ ΤΖΙΝΙ ΒΓΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΛΥΧΝΑΡΙ Νο 5 – Μέρος δ’ (ΑΞΙΕΣ ΚΑΙ ΘΕΙΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ )

ΤΟ ΤΖΙΝΙ ΒΓΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΛΥΧΝΑΡΙ Νο 5 – Μέρος δ’ (ΑΞΙΕΣ ΚΑΙ ΘΕΙΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ )

Δεν είναι τυχαίο που στις Ελλάνιες Αξίες υπάρχει και αυτή της ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ, που είναι οτιδήποτε διαπερνώντας μέσα από τις αισθήσεις μας, καλύπτει την ευαισθησία που έχουμε έμφυτη μέσα μας !
Από τα όμορφα χρώματα που η Αυγή βάφει τον ουρανό, μέχρι το δέος που σου προκαλεί το βουνό που ορθώνεται μπροστά σου και που οι κορφές του μοιάζουν να σχηματίζουν ανθρώπινες φιγούρες …
Από την αρμονία του νερού που κυλάει ήρεμα στο ρυάκι δίπλα σου ως την ένταση του καταρράκτη που αφήνει το νερό να σκάει από ψηλά, ξυπνώντας του κάθε μνήμη που κατέγραψε στην πορεία του …
Από το μυστήριο που εκπέμπει η σιωπή του μοναχικού δέντρου μέσα στο λιβάδι, ως την ηρεμία του δάσους …
Από την ομορφιά της θάλασσας που γαληνεύει την ψυχή σου, ως τους γλάρους που πετάνε και προσγειώνονται στο βράχο…
Και μόνο που ζεις στον πλανήτη της Αφθονίας ,νιώθεις πως όλα δημιουργήθηκαν με τόση περίσσεια Αισθητική και είναι όλα τόσο αρμονικά συνδεδεμένα μεταξύ τους και κυρίως με τις αισθήσεις των ανθρώπων…
Είμαι σίγουρη πως κι εσύ πολλές φορές σκέφτηκες ,ότι όλη ετούτη η ομορφιά πλάστηκε για τα μάτια σου ,για να τη θαυμάσεις,να την παινέψεις ,να χαθείς μέσα στην τελειότητα και την αρμονία της και στο τέλος να την ερωτευθείς τόσο πολύ,που να σου προκαλεί ηδονή να την ψάχνεις και να την ανακαλύπτεις όπου υπάρχει γύρω σου…
Και αμέσως σου έρχεται στο νου ,η Θεά της ομορφιάς η ΑΦΡΟΔΙΤΗ!!!
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΙ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ είναι ένα και το αυτό….
Σε ό,τι ζωντανό έπλασε ο Δημιουργός μας ,η Αφροδίτη ήταν δίπλα του για να του χαρίσει την μοναδική του ομορφιά…Όλα φτιαγμένα με άψογη Αισθητική…
Και το τελειότερο των δημιουργημάτων …ο Άνθρωπος!!!
Που το σώμα του έχει τόση αρμονία ,που χορεύει και να κινείται με χάρη και κομψότητα…Που κάθε του έκφραση αποκαλύπτει τί κρύβει η ψυχή του και που η ψυχή του έχει έναν παράξενο τρόπο να απεικονίζεται στα μάτια …
Σε κοιτάει ο άνθρωπος κι αμέσως ξέρεις τί συμβαίνει μέσα του…
Η Αφροδίτη δίνει το κάλλος όχι μόνον στην εξωτερική εμφάνιση αλλά και στην έκφραση του εσωτερικού μας κόσμου.
Όπου έχει χαρίσει την Αισθητική, βλέπεις την ευγένεια στο λόγο και στους τρόπους …Βλέπεις το σεβασμό που απορρέει από το θαυμασμό του ωραίου…Ό,τι όμορφο έπλασε ο Δημιουργός, ο άνθρωπος θέλει να το προστατέψει και να το διατηρήσει.

Ποιος θα μπορούσε να πειράξει την Αισθητική των πλασμάτων του πλανήτη και να προσβάλλει την Αφροδίτη,που υπάρχει μέσα στα πάντα;;;
Κανένα Θείο Δημιούργημα , παρά μόνον άψυχες ,κρύες οντότητες ,με ασχήμια τόσο ορατή ,που όχι μόνο τη βλέπεις αλλά τη νιώθεις να σου προκαλεί μια …ξινίλα και μυρίζεις την δυσωδία και την αποσύνθεση τους….
Πλάσματα απόμακρα ,σιχαμερά και σκοτεινά,που κοιτάνε με βλέμμα οχιάς …Η ματιά τους αν δεν είναι κενή λόγω της ανυπαρξίας ψυχής ,θα είναι σκοτεινή και μοχθηρή ,γιατί από εκεί όπου προέρχονται δεν υπάρχουν ούτε Αξίες ,ούτε Θεϊκές Δημιουργικές Δυνάμεις ...Έχουν σφυρηλατηθεί με σκοτάδι, μίσος κι ασχήμια ,γι αυτό και δεν αντέχουν στη θέα του ωραίου.
Καίνε τα όμορφα δάση ,γνωρίζοντας καλά την καταστροφή που προκαλούν στο οικοσύστημα…
Μολύνουν την θάλασσα με χημικά, δοκιμάζοντας τα πυρηνικά τους ,χωρίς να τους νοιάζει αν η ζωή μέσα της δηλητηριάζεται και πεθαίνει….
Μολύνουν τον αέρα που αναπνέουν οι άνθρωποι ,τις τροφές τους και το νερό που πίνουν…
Και κατάφεραν με έναν παράξενο τρόπο να επιβάλλουν την ασχήμια τους σε ό,τι έχει να κάνει με το ανθρώπινο περιβάλλον και την ανθρώπινη αισθητική…
Ασχήμηναν τα σπίτια των ανθρώπων και τα στοίβαξαν το ένα πάνω από το άλλο ,να τα πάρουν όσο πιο μακριά από τη μάνα Γη…
Ασχήμηναν την Αισθητική στα ρούχα των ανθρώπων και τους έβαλαν να φοράνε κουρέλια και να καμαρώνουν μέσα στα σχισμένα ρούχα τους…
Ασχήμηναν τη μουσική τους ,τον τρόπο ομιλίας τους ακόμη και τη Θεϊκή γλώσσα των Ελλήνων αλλοίωσαν …
Και οι άνθρωποι…έχασαν κάθε χάρη κι αρμονία στην κίνηση τους ,στην εμφάνιση τους ,στην έκφρασή τους…κι έγινε η ματιά τους κρύα, νευρική,γεμάτη απόγνωση και οι επιλογές τους άρρωστες …σαν το περιβάλλον γύρω τους.

Η ευαισθησία που απλόχερα χάρισε Αφροδίτη, αντικαταστάθηκε με την αναισθησία …

Βλέπουν οι άνθρωποι την καταστροφή γύρω τους …μα δεν αντιδρούν,γιατί συνήθισαν στην ασχήμια και στη μόλυνση…
Έμαθαν να ζουν με την αρρώστια κι ευχαριστιούνται να καταστρέφουν το σώμα τους και την ψυχή τους με τροφές βλαβερές και να υιοθετούν συνήθειες που τους αργοσκοτώνουν…
Να τρυπάνε το σώμα τους και να του φέρονται με μαζοχιστικό τρόπο ,δίνοντας ικανοποίηση στα μοχθηρά πλάσματα του σκότους….
Και δεν ήταν αρκετή ,στα υποχθόνια πλάσματα,όλη η αρρώστια που έφεραν στον πλανήτη, πρόσβαλαν και την ίδια την Θεότητα της Αφροδίτης ,παρουσιάζοντας την ως Θεότητα της λαγνείας, του πάθους και του sex κι έκαναν τα αγάλματα της ημίγυμνα, προσδίδοντας της ιδιότητες προκλητικές λες και μόνον τη σωματική ηδονή εξέφραζε….
Πόση ύβρις….Πόση προσβολή για την Θεότητα του Κάλλους,
της Αισθητικής , της Ηθικής , της ευαισθησίας και του Έρωτα,
του δημιουργικού έρωτα ,γι αυτό και παρουσιάζεται να είναι παντρεμένη με τον Θεό της Δημιουργίας, τον Ήφαιστο…
Η Αισθητική και η Ηθική δηλαδή ” το καλόν κι αγαθόν” ,για το οποίο μιλούσε ο Σωκράτης,είναι όψις του ίδιου νομίσματος, της ωφελιμότητας και είναι ιδιότητες της Αφροδίτης….

Όμως το αρρωστημένο παιχνίδι των σκοτεινών πλασμάτων και τα υποχθόνια σχέδια τους για την προσβολή της Αφροδίτης και της Αισθητικής, είναι ήδη στο τέλος του…
Η γνώση που ελευθερώθηκε ,όπως το τζίνι από το λυχνάρι, άρχισε να επαναφέρει ό,τι βγήκε εκτός νομοτέλειας ξανά στο κέντρο του…
Οι άνθρωποι αφυπνίζονται κάθε μέρα και περισσότερο κι αντιλαμβάνονται την ασχήμια και το σκοτάδι που υπάρχει γύρω τους…
Δεν τους αρέσει, γιατί νιώθουν πως είναι ξένο….πως δεν είναι της Δημιουργίας τους .
Οι άνθρωποι ενώνονται και πολεμούν ενάντια στην ασχήμια και στο σκοτάδι…
Θέλουν το φως και την Αισθητική να επανέλθει στον κόσμο τους…
ΕΠΙΖΗΤΑΝΕ ΤΗΝ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΤΟΥΣ ,ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΤΟΥΣ ΟΜΟΡΦΙΑ, ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ, ΚΑΛΛΟΣ, ΕΡΩΤΑ, ΑΡΜΟΝΙΑ, ΜΑΤΙΕΣ ΚΑΘΑΡΕΣ ΚΑΙ ΓΕΜΑΤΕΣ ΦΩΣ ΠΟΥ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ…

(συνεχίζεται)

A.K.