Μια είδηση τιμής για τους 245 νεκρούς Παλαιστίνιους δημοσιογράφους και μέγιστης τιμής για την Δημοσιογραφία

«Οι φωτογραφίες μου που καλύπτουν ιστορίες στις επαρχίες χωρών έχουν δημοσιευθεί από τους New York Times, το Al Jazeera και άλλα μέσα ενημέρωσης σε όλη τη Βόρεια Αμερική, την Ασία, την Ευρώπη και αλλού.

Σε αυτό το σημείο είναι αδύνατο για μένα να διατηρήσω σχέση με το Reuters δεδομένου του ρόλου του και στις δικαιολογίες που εφευρίσκει για τη δυνατότητα συστηματικής δολοφονίας 245 δημοσιογράφων στη Γάζα.

Χρωστάω στους συναδέλφους μου στην Παλαιστίνη τουλάχιστον αυτό, και τόσα πολλά άλλα. Όταν το Ισραήλ δολοφόνησε την Anas Al-Sharif, μαζί με ολόκληρο το πλήρωμα του Al-Jazeera στην πόλη της Γάζας στις 10 Αυγούστου, το Reuters επέλεξε να δημοσιεύσει τον εντελώς αβάσιμο ισχυρισμό του Ισραήλ ότι ο Al-Sharif ήταν πράκτορας της Χαμάς – ένα από τα αμέτρητα ψέματα που αξιοπρεπή μέσα ενημέρωσης όπως το Reuters έχουν επαναλάβει.

Η προθυμία του Reuters να διαιωνίσει την προπαγάνδα του Ισραήλ δεν γλίτωσε τους δικούς του δημοσιογράφους από τη γενοκτονία του Ισραήλ. Άλλοι πέντε δημοσιογράφοι, μεταξύ των οποίων ο κάμεραμαν του Reuters Hossam Al-Masri, ήταν μεταξύ των 20 ανθρώπων που σκοτώθηκαν σήμερα το πρωί σε μια άλλη επίθεση στο νοσοκομείο Nasser.

Ήταν αυτό που είναι γνωστό ως “διπλό χτύπημα”, στο οποίο το Ισραήλ βομβαρδίζει έναν πολιτικό στόχο όπως ένα σχολείο ή νοσοκομείο, περιμένει τους γιατρούς, τις ομάδες διάσωσης και τους δημοσιογράφους να φτάσουν και στη συνέχεια ξαναχτυπά για να τους εξοντώσει.

Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης είναι άμεσα υπεύθυνα για τη δημιουργία των συνθηκών στις οποίες αυτό μπορεί να συμβεί. Όπως το έθεσε ο Jeremy Scahill από το Drop Site News, «κάθε μεγάλη διέξοδος – από τους New York Times μέχρι την Washington Post, από το AP έως το Reuters – έχει χρησιμεύσει ως μεταφορικός ιμάντας για την ισραηλινή προπαγάνδα, αποστειρώνοντας εγκλήματα πολέμου και απανθρωπίζοντας τα θύματα, εγκαταλείποντας τους συναδέλφους τους και την υποτιθέμενη δεοντολογία, αλήθεια και ηθική αναφορά.”

Επαναλαμβάνοντας τα γενοκτονικά κατασκευασμένα αφηγήματα του Ισραήλ χωρίς να καθορίζει εάν έχουν κάποια αξιοπιστία – εγκαταλείποντας σκόπιμα την βασικότερη ευθύνη της δημοσιογραφίας – τα δυτικά μέσα ενημέρωσης κατέστησαν δυνατή τη δολοφονία περισσότερων δημοσιογράφων σε δύο χρόνια σε μια μικρή λωρίδα γης από ό,τι στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τους πολέμους στο Κορέα, Βιετνάμ, Αφγανιστάν, Γιουγκοσλαβία και Ουκρανία μαζί, για να μην πούμε τίποτα για την πείνα ενός ολόκληρου πληθυσμού, τον τεμαχισμό των παιδιών του και το κάψιμο ζωντανών ανθρώπων.

Το γεγονός ότι το έργο του Anas Al-Sharif κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ για το Reuters δεν τους ανάγκασε να τον υπερασπιστούν όταν οι ισραηλινές δυνάμεις κατοχής τον έβαλαν σε μια «λίστα εκτελέσεων» δημοσιογράφων που κατηγορούνται ότι είναι μαχητές της Χαμάς και της Ισλαμικής Τζιχάντ.

Δεν τους ανάγκασε να τον υπερασπιστούν όταν απηύθυνε έκκληση στα διεθνή μέσα ενημέρωσης για προστασία αφού ένας ισραηλινός στρατιωτικός εκπρόσωπος δημοσίευσε ένα βίντεο που καθιστούσε σαφές την πρόθεσή τους να τον δολοφονήσουν μετά από αναφορά που έκανε για τον αυξανόμενο λιμό.

Δεν τους ανάγκασε να αναφέρουν ειλικρινά τον θάνατό του όταν κυνηγήθηκε και σκοτώθηκε εβδομάδες αργότερα. Εκτιμώ το έργο που πρόσφερα στο Reuters τα τελευταία οκτώ χρόνια, αλλά σε αυτό το σημείο δεν μπορώ να διανοηθώ να φοράω αυτό το pass τύπου που μου προσδίδει βαθιά ντροπή και θλίψη.

Δεν ξέρω τι σημαίνει να αρχίζεις να τιμάς το θάρρος και τη θυσία των δημοσιογράφων στη Γάζα – οι πιο γενναίοι και καλύτεροι που έζησαν ποτέ – αλλά συνεχίζοντας να προχωρώ μπροστά θα κατευθύνω ότι έχω να προσφέρω με αυτή τη σκέψη στο μυαλό μου.»

Μια βαθιά υπόκλιση στην @valeriezink που έσωσε την Τιμή της Δημοσιογραφίας.