Χρόνος ανάγνωσης: 6 λεπτά
Από παπατζιλίκι σε παπατζιλίκι
Η επιστήμη, Δημήτρη Νανόπουλε, είναι το ωραιότερο δώρο που μας δόθηκε για να κατανοήσουμε το θαύμα της ύπαρξης. Όχι για να το αντικαταστήσουμε. Διαβάζοντας την πρόσφατη δημόσια τοποθέτησή σου με σεβασμό, δεν ένιωσα ούτε φθόνο, ούτε ειρωνεία. Ένιωσα να με διαπερνά μια παλιά ξαναζεσταμένη θλίψη, αυτή που έρχεται κάθε φορά που το εναλλακτικό μέλλον εμφανίζεται ντυμένο ως τεχνική υπόσχεση, αλλά χωρίς ψήγμα ψυχής.
Ο “μετα-άνθρωπος”, που οραματίζεσαι, ενισχυμένος, βιοτεχνολογικά προγραμματισμένος, έτοιμος για μια ευ-α-θανασία με ποιότητα, διαύγεια και νευρωνικά εμφυτεύματα δεν είναι το αύριο. Είναι επεξεργασμένο χθες με τεχνοκρατικό μανδύα. Γιατί αν κάτι μας έχει διδάξει η ιστορία, και σε αυτό δε θα διαφωνήσεις, είναι πως όποτε μιλάμε με βεβαιότητα για το τι “έρχεται”, γελάει το ίδιο το χάος με την μυωπική μας αφέλεια. Το ίδιο ακούσαμε και πριν 20 χρόνια από τον Kurzweil, το ίδιο πριν 50 από τον Asimov, το ίδιο πιο πρόσφατα από τον Musk.
Όλοι υπόσχονται έναν νέο τύπο ύπαρξης. Κανείς, όμως, δεν κατάφερε να δώσει έναν νέο τύπο νοήματος. Διότι, Δημήτρη Νανόπουλε, μπορείς να επεκτείνεις τη διάρκεια ζωής, και σε αυτό συμμετέχουμε ενεργά και εμείς αλλά δεν έχεις ιδέα πώς να επεκτείνεις την ικανότητα του ανθρώπου να αγαπά. Μπορείς να συντονίσεις τις τουμπουλίνες σου, να τις βάλεις να πάλλονται κβαντικά, να εντοπίσεις εντροπίες και συσχετίσεις, να αποδείξεις ότι υπάρχει coherence σε δομές που δεν βλέπαμε πριν 30 χρόνια.
Αλλά δεν θα βρεις την ψυχή στο δίπολο α-β. Δεν θα βρεις την ευθύνη στη διεμπλοκή. Δεν θα βρεις το “γιατί ζω” μέσα στην απλή γνώση του “πώς λειτουργώ”. Είναι σαν να μετράς το μήκος μιας προσευχής με χάρακα. Είναι σαν να ερμηνεύεις τον έρωτα με βάση την έκκριση ντοπαμίνης. Είναι σαν να πετσοκόβεις τον άνθρωπο για να τον κάνεις να χωρέσει στο κουτί της τεχνολογικής λογικής.
Ο “μετα-άνθρωπος”, λες, δεν είναι μέλλον. Είναι παρόν. Κι εγώ σου λέω πως είναι απλώς μια μεταμφίεση του παλιού ανθρώπου, που αρνείται να συναντήσει τη σκιά του και γι’ αυτό φορά εξωτερικά κυκλώματα. Ονειρεύεσαι τον νου να γίνεται qubit, τον εγκέφαλο υπολογιστή, την ύπαρξη διεργασία.
Εγώ ονειρεύομαι τον άνθρωπο να επιστρέφει στην επίγνωση ότι είναι πληγή που μαθαίνει να αγαπά ολοκληρωτικά και απελευθερωτικά. Ονειρεύεσαι να υποκαταστήσεις τη θνητότητα. Εγώ να τη μετουσιώσω. Ονειρεύεσαι εμφυτεύματα και αθανασία. Εγώ να θυμάται κάποιος ότι υπήρξε άνθρωπος και να δακρύζει. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από το να είσαι φθαρτός και να συνεχίζεις να προσφέρεις.
Ο Δημήτρης Νανόπουλος, φίλοι μου, δεν είναι τσαρλατάνος. Είναι καλός επιστήμονας. Αλλά όπως πολλοί πριν από αυτόν, προβάλλει έναν τεχνικό μεσσιανισμό και μια ρητορική αθανασίας
που δεν βασίζεται στην καρδιά, αλλά στο chip. Και πάντα, μα πάντα, τέτοιες υποσχέσεις διαψεύδονται. Διότι η τεχνολογία δεν εξελίσσει τον άνθρωπο αν δεν εξελίξει το βλέμμα του προς τον άλλον. Κι αυτό δεν ρυθμίζεται με νευρωνικά φίλτρα.
Το Δινικό Μοντέλο, με το οποίο πορεύομαι και σας το παρουσιάζω δωρεάν κομμάτι προς κομμάτι από εδώ μέσα δεν προβλέπει την υποκατάσταση της ύπαρξης από την υπολογιστική. Προβλέπει την επανένωση της πληροφορίας με την εμπειρία. Τη συνείδηση όχι ως αποτέλεσμα εγκεφαλικής πάλης, αλλά ως πεδίο που προϋπάρχει της ύλης. Το Σύμπαν, σ’ αυτή τη θεώρηση, δεν είναι λογισμικό. Είναι οντολογική κίνηση που στρέφεται προς την αυτογνωσία μέσω του ανθρώπου. Όχι του μετα-ανθρώπου. Αλλά του συνειδητοποιημένου, πληγωμένου, ζωντανού ανθρώπου.
Δεν αντιμάχομαι την τεχνολογία. Αντιμάχομαι την πλάνη της τεχνολογίας χωρίς ηθική πνοή. Ο Δημήτρης Νανόπουλος λέει πως το μέλλον είναι εδώ. Εγώ λέω πως αν δεν επιστρέψουμε στο βαθύτερο “γιατί” της ύπαρξης, δεν θα έχουμε καν παρόν. Και στο τέλος της μέρας, δεν με νοιάζει ποιος έχει τους καλύτερους νευρωνικούς μετατροπείς. Με νοιάζει ποιος ξέρει να κάθεται σιωπηλός δίπλα σε έναν άλλον άνθρωπο που πονά και να μη φεύγει μακριά του σαν να μην τον είδε και δεν τον ένιωσε.
Ο Δημήτρης Νανόπουλος βλέπει ένα εναλλακτικό μέλλον. Αλλά εγώ βλέπω τον άνθρωπο. Κι όσο υπάρχει έστω ένας άνθρωπος που επιλέγει να αγαπά αντί να αναβαθμίζει δίχως ουσία, ο κόσμος δεν έχει χαθεί.
Ο κόσμος μόλις αρχίζει και δεν είναι βιντεοπαιχνίδι ούτε εφαρμογή με upgrades.
Και όσοι στραβομουτσουνιάζετε, θυμηθείτε τους στίχους του τραγουδιού:
Τι ζητάς αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά,
δε μου δίνεις σημασία κι η καρδιά μου πώς βαστά. Σ’ αγαπήσανε στον κόσμο βασιλιάδες, ποιητές, κι ένα κλωναράκι δυόσμο δεν τους χάρισες ποτές. Είσαι σκληρή σαν του θανάτου τη γροθιά, μα ‘ρθαν καιροί που σε πιστέψαμε βαθιά.
Κάθε γενιά δική της θέλει να γενείς, ομορφονιά που δε σε κέρδισε κανείς. Τι ζητάς αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά, ποια παράξενη θυσία η ζωή να σου χρωστά. Ήρθαν διψασμένοι Κροίσοι, ταπεινοί προσκυνητές, κι απ’ του κήπου σου τη βρύση δεν τους δρόσισες ποτές. Είσαι σκληρή σαν του θανάτου τη γροθιά, μα ‘ρθαν καιροί που σε πιστέψανε βαθιά. Κάθε γενιά δική της θέλει να γενείς, ομορφονιά που δε σε κέρδισε κανείς.
Ο άνθρωπος δεν είναι η βάση για κάποιο αναβαθμίσιμο σύστημα. Είναι αυθύπαρκτη οντολογική πράξη. Και όσο κι αν προσπαθεί να ξεφύγει από τη σκιά του, μόνο όταν τη συναντήσει θα σωθεί. Κι αν ενοχλεί αυτή η κατεύθυνση, είναι γιατί οι παπατζήδες του μέλλοντος δεν αντέχουν να τους κοιτάξει κατάματα η αλήθεια του παρόντος. Πόσες φορές σας έχω πει δημόσια τη φράση: “το ταξίδι τελειώνει όταν σε κάποιο σταυροδρόμι συναντήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό”; Αναλογιστείτε και σκεφτείτε κάθε προέκταση της φράσης αυτής.
ΣΧΟΛΙΑ:
Όταν διάβασα την συγκεκριμένη δήλωση του, το μόνο που σκέφτηκα, είναι ότι ο εν λόγω κύριος μάλλον περνάει πολύ χρόνο σε στοές και κλειστές λέσχες. Τώρα αν είναι καλός επιστήμονας…μικρή σημασία έχει. Διότι τι να την κάνω την επιστήμη χωρίς ηθική.
Αυτός θα δέχονταν να υποστεί ο ίδιος η αγαπημένα του πρόσωπα τέτοιου είδους μετάλλαξη?
“Χιμπατζήδες και Πίθηκοι είστε ρε!”….
★Νανόπουλος, 2022: «Τέλος με τον άνθρωπο. Θα αρχίσει η εποχή του μετα-ανθρώπου. Ο μετάνθρωπος… Αυτή είναι η διαδικασία της εξέλιξής μας. Μερικοί φυσικά θα παραμείνουν “πίθηκοι”. Αλλά οι δύστυχοι δεν το ξέρουν…».
Ταυτίζεται βέβαια και με τον
“Διανοητή” του WEF Yuval Noah Harari… Βρείτε τις διαφορές:
★Harari, WEF 2018: «Εντός ενός ή δύο αιώνων, η Γη θα κυριαρχείται από “οντότητες” που θα είναι τόσο διαφορετικές από εμάς, όσο διαφορετικοί είμαστε εμείς από τον Νεάτερνταλ ή από τους χιμπατζήδες».
Κατόπιν, βρείτε τις διαφορές της θεωρίας των ναζί περί υπεροχής της Άριας φυλής επί των υπολοίπων φυλών και της θεωρίας των κ.κ. επιστημόνων περί υπεροχής των μετ-ανθρώπων απέναντι στους ανθρώπους χιμπατζήδες / δυστυχείς πιθήκους…
Ο Νανόπουλος μπορεί να λέει τον Άνθρωπο χιμπατζή, πλην, ο ίδιος είναι ένας κακόψυχος παπαγάλος που αναπαράγει την Ατζέντα της φασιστικής ελίτ των ευγονιστών μισανθρώπων, της «νέας παγκόσμιας τάξης που εγκαθιδρύεται…
Όπως ακριβώς και ο Klaus Schwab, ιδρυτής του WEF, εισηγητής της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης και συγγραφέας “The Great Reset”, είναι ένας δηλωμένος υπέρμαχος του “υπερανθρωπισμού” (transhumanist), που ονειρεύεται το τέλος της φυσικής, υγιούς ανθρώπινης ζωής και κοινωνίας».
Klaus Schwab (2016): “Στο τέλος θα συγχωνευτούν η ψηφιακή – βιολογική και φυσική μας ταυτότητα”
Τόσο πρωτότυπη είναι η σκέψη του μεγάλου επιστήμονα Νανόπουλου που αντέγραψε και αναμασά έτοιμη “τροφή”… Η διατύπωσή του για τον μετάνθρωπο είναι ένα copy paste της διατριβής για τον «υπεράνθρωπο» του Kevin Warwick «Εγώ, ο Cyborg» (2002)→
★Kevin Warwick: “Οι άνθρωποι θα μπορέσουν να εξελιχθούν αξιοποιώντας την υπερνοημοσύνη και τις επιπλέον δυνατότητες που προσφέρουν οι μηχανές του μέλλοντος, με το να ενωθούν με αυτές. Όλα αυτά καταδεικνύουν την ανάπτυξη ενός νέου ανθρώπινου είδους, γνωστού στον κόσμο της επιστημονικής φαντασίας ως cyborg. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει όλοι να γίνουν cyborg. Αν κάποιος είναι ικανοποιημένος με την ανθρώπινή του κατάσταση, ας είναι, μπορεί να παραμείνει ως έχει. Αλλά, προειδοποιούμε: ακριβώς όπως ο άνθρωπος ξεχώρισε από τα ξαδέρφια του τους χιμπατζήδες πριν από πολλά χρόνια, έτσι και οι cyborg θα ξεχωρίσουν από τους ανθρώπους. Όσοι παραμείνουν άνθρωποι, πιθανότατα θα γίνουν ένα υποδεέστερο είδος. Με αποτέλεσμα να είναι οι χιμπατζήδες του μέλλοντος.”
Να σημειώσουμε και τι λένε μεταξύ τους αυτοί οι πεφωτισμένοι για εμάς τους δυστυχείς χιμπατζήδες:
★Yuval Noah Harari στο World Economic Forum, λέει προς τον Klaus Schwab και αυτός γελάει: “Οι μάζες είναι περιττές και γι’ αυτό είναι ανίσχυρες. Θα ζήσουν μόνο οι πλούσιοι!”
★Yuval Noah Harari: “Ο κόβιντ είναι κομβικής σημασίας, πείθει τους ανθρώπους να νομιμοποιήσουν την απόλυτη βιομετρική τς επιτήρηση Ελεύθερη βούληση και επιλογή; τέλος!”
★Yuval Noah Harari, ο “εκλεκτός διανοητής” του Klaus Schwab / World Economic Forum:
«…το μεγαλύτερο ερώτημα στην οικονομία και την πολιτική στις επόμενες δεκαετίες είναι τι θα κάνουμε με όλους αυτούς τους άχρηστους ανθρώπους. Τι χρειαζόμαστε τους ανθρώπους; ή τουλάχιστον τι χρειαζόμαστε τόσους πολλούς ανθρώπους;»
…κι ένα τελευταίο, έτσι, για να το γιορτάσουμε μαζί με τον κ. Νανόπουλο:
★Klaus Schwab “…με την ψηφιακή τεχνολογία και την αναλυτική και προβλεπτική της ισχύ… δεν χρειάζεται καν να έχουμε εκλογές πια!…”
Αγαπητέ Δημήτρη, εσύ και ο Δ. Ν. δεν γίνεται να έχετε ταυτόσημες απόψεις,
για τον προφανή λόγο ότι εσύ ξεκινάς από την βάση ότι η συνείδηση προϋπήρχε
της ύλης, ενώ αυτός από την βάση
ότι η συνείδηση είναι προϊόν
νευρικών… συνάψεων!
και μικροσωληνίσκων, όπως πολύ συχνά αναφέρει! 
συμπερασματικά,
στείρα υπερεκτίμηση της τεχνολογίας,
χωρίς κανένα πνευματικό υπόβαθρο.
Ο Νανόπουλος απλά….προετοιμάζει….
Το σύστημα (ΚΑΘΕΣΤΩΣ) ανέκαθεν προετοίμαζε για ότι θα …..ερχόταν.
σ.σ. ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΘΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ;;
