Χρόνος ανάγνωσης: 2 λεπτά
Κνωσός:”Διαβάστε το γιατί πνίγομαι και πλαντώ” Ανάρτηση – Μήνυμα από την Κρήτη!
Έλα δα καμάρι μου, κοντοσίμωσε γιατί ‘χω δυο λόγια να σου πω και μιαν ορμηνιά να σου δώσω.
Κάποτε, απού λες, στα 1979, εκόντεψε να ανατιναχτεί το Μεγάλο Κάστρο, ωσάν το Αρκάδι, επειδή το τότε κουβέρνο του γέρου Καραμανλή ήθελε, σώνει και καλά, να βγάλει από το Μουσείο μας κάποιες αρχαιότητες και να τση πέψει στην Αμερική, για να τση θωρούνε, λέει, οι Αμερικάνοι.
Ετότε σας, εσήμανε μέγας ξεσηκωμός σ’ ολόκληρη την Κρήτη.
Εκειά ήμουνε, κι εγώ ξεσηκωμένος ήμουνε και σαν κι εδά το θυμούμαι.
Μέσα σε μιαν εσπέρα, χιλιάδες Κρητικοί απ’ όλη την Κρήτη, από τση πόλεις κι απ’ τα χωριά, από γιαλούς κι από μιτάτα, εμαζωχτήκανε στο Μουσείο του Ηρακλείου και το ζώσανε με τα κορμιά τονε.
Μιλιούνια κόσμος, μέσα και όξω από το Μουσείο, έκαμε τον τόπο μετερίζι αγώνα κι ένα σύνθημα εφωνιάζανε, όχι οι μπούκες μα οι καρδιές των Κρητικών.
«Κάτω τα χέρια από τους Θεούς μας».
Μερόνυχτα εκάτσαμε στο Μουσείο και ακόμη εκειά θα ΄μαστανε, αν ο Καραμανλής δεν εκανε στη μπάντα την ξεροκεφαλιά του και δεν καταλάβαινε με ίντα αθρώπους επήγαινε να μπλέξει.
Για να μη πολυλογώ, μήτε οι φοβέρες του κουβέρνου μας τρομάξανε, μήτε ο στρατός και η αστυνομία που επιστρατευτήκανε μας ελυγίσανε.
Στο τέλος, εμείς ενικήσαμε.
Το κουβέρνο έβαλε την ουρά στα σκέλια, μήτε ένα χαλίκι δεν εβγήκε όξω από το Μουσείο για να σταλεί στην Αμερική, οι βαστάζοι και οι ρουφιάνοι του κόμματος μήτε άχνα δεν εβγάλανε μόνο εξαφανιστήκανε κι εμείς επήγαμε στην Πλατεία Δασκαλογιάννη, για να πιούμε ρακές για τη νίκη μας.
Γιάντα σου τα ‘πα ετούτα να καμάρι μου;
Για να φτάξω στο σήμερο.
Σήμερο, απού λες, στο παλάτι της Κνωσσού, εγίνηκε μια μεγάλη καταστροφή.
Μια ολόκληρη τοιχογραφία, στα διαμερίσματα της βασίλισσας, η τοιχογραφία με τα δελφίνια, παρασύρθηκε από τον άνεμο που εφύσα, έφυγε από τον τόπο της και εγίνηκε χίλια κομμάθια στο χώμα.
Ετσά, όπως σου το λέω, εγίνηκε.
Ο αέρας εστάθηκε ικανός να γκρεμίσει μια ολόκληρη τοιχογραφία, που ήτανε στη θέση της κι εγώ δεν κατέχω πόσα χρόνια.
Και γιάντα εσωριάστηκε χάμε η τοιχογραφία;
Γιατί το κουβέρνο δεν έδωσε μήτε μια δεκάρα για τη συντήρηση της και για την προστασία της.
Το μόνο που ένοιαζε τους μεσκήνηδες τους κυβερνητικούς αφεντάδες, ήτανε να δώσουνε σε ιδιώτη όλη τη δουλειά του μαζώματος των εισιτηρίων, δηλαδή να του δώσουνε όλα τα λεφτά κι ολόκληρο τον μπεζαχτα.
Πράμα άλλο.
Έπεσε, λοιπόν, η τοιχογραφία, καμάρι μου και ποια ήτανε η αντίδραση των Καστρινών, των Ρεθεμιοτών, των Χανιωτών και των Λασιθιωτών;
Καμιά αντίδραση.
Ναι, και μη με ξανοίγεις έτσι.
Το σκασμό εβγάλαμε όλοι μας.
Αδιάφορα σφυρίζομε όλοι μας.
Και τα ξύνουμε όλοι μας.
Κι εγώ ξαναθυμούμαι, καμάρι μου, τον ξεσηκωμό του ΄79, και όσο τον σκέφτομαι τόσο και περσσότερο ντρέπομαι για τη σημερνή κατάντια μας.
Εκατάλαβες, εδά, γιάντα η Κρήτη εγίνηκε μπλάβη σαν το λουλάκι;
Και δεν πρόκειται ν’ αλλάξει χρώμα, όχι τοιχογραφίες της Κνωσσού να πέσουνε, μα ολόκληρη η Κνωσσός να γενεί σώπατο.
Για να μη σου πω πως πολλοί θα χαρούνε να τηνε δούνε σώπατο, για να γενεί οικόπεδο και να πάει μετά η Ντόρα να χτίσει εκειά άλλο ένα εφτάστερο ξενοδοχείο.
Πολλοί ζούνε μ’ αυτό το όνειτρο, γιατί πιστεύουνε πως θα προσληφθούνε στο ξενοδοχείο του σογιού, για να καθαρίζουνε με τη γλώσσα τους τις λεκάνες στα αποχωρτήρια του.
Είπα σου τα και ξα σου.
#ΚΝΩΣΟΣ #ΚΡΗΤΗ #ΚΟΙΝΩΝΙΑ #ΕΛΛΑΔΑ #ΠΟΛΙΤΕΙΑ #ΠΟΛΙΤΕΣ #ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ #ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ #ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ #ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ #ΙΣΤΟΡΙΑ #ΠΡΟΓΟΝΟΙ
